Chris Grijns

Ik kwam in aanraking met Vipassana meditatie in de jaren negentig in Engeland. Toen Christopher Titmuss – toenmalig vipassana leraar – mij vroeg of ik ook mediteerde antwoordde ik impulsief: ‘Ja, als ik naar een bloem kijk dan zie ik die’ … en hij stimuleerde me om meer te ontdekken.

Ik ben heel voorzichtig elk jaar een retraite gaan volgen. In het begin ervoer ik dat vooral als een weldadige kleine vakantie. Achteraf herken ik dat ik me vaak terugtrok  in een beschermende retraite cocon om angst en pijn te vermijden. Het kostte tijd, geduld en gestaag oefenen om iets van mijn strenge eisen en lage zelfwaardering te doorzien. Dankzij de begeleiding van de Thaise meditatieleraar Mettavihari, Jotika Hermsen en Frits Koster en ook van vele Engelse en Amerikaanse meditatieleraren  kreeg ik meer inzicht in hoezeer ik mijzelf identificeerde met alle ongemakken van het leven.

En al oefenend ervaar ik nu hoe langer hoe meer de verfrissende werking van continuïteit in opmerkzaamheid. Er is het subtiele gewaar zijn van processen van opkomen en verdwijnen van verschijnselen, het herkennen van de innerlijke attitude, het meer oplossen van pijn en ongemak dat er zoveel spontane vreugde in dit moment kan opkomen. Er valt zoveel te beleven!

Ik ben als mindfulness & compassie trainer al jaren actief om mensen te begeleiden in het ontdekken van hoe je anders kunt omgaan met je patronen. Met mijn achtergrond als wijkverpleegkundige, adviseur op het gebied van vitaliteit in organisaties, docent voor wijkverpleegkundigen en coach merk ik dat mediteren me heeft geleerd dat het niet om veranderen gaat, maar om het toelaten en omarmen van je eigen reacties en om onze intrinsieke goedheid te ontdekken.

Wat ik belangrijk vind in het begeleiden van retraites

Als meditatiebegeleider in de Vipassana traditie sta ik nog in de kinderschoenen. Ik heb wel vaak kortere retraites gevolgd, van drie tot vier weken, ik oefen ook al jaren. En ik wil nog langere retraites volgen. Ik liep stage bij Frits, volgde de Dhamma Verdiepingscusus en leer van internetlezingen bijvoorbeeld van Joseph Goldstein, een van de Vipassana leraren die de vertaalslag naar het westen maakte.

Toch wil ik iets van mijn ervaringen delen met beginnende mediterenden. Voor mij is de Dhamma, een  ‘way of life’ een constant pad van beoefening. Beoefening van het leven zelf. Beoefening van vriendelijkheid en mededogen. De vraag die ik hierin met mij meedraag is die van áhimsa: hoe kan ik heilzaam leven, niet kwetsen, mijn scherpe tong trainen, vrede en gemoedsrust bevorderen in mijzelf en in relatie met anderen. Ik leef niet in een Boeddhistische context.

De Dhamma die ik volg zou ik met Stephen Batchelor ‘een universele ethische levenshouding’ willen noemen. Graag ontmoet ik je op een retraite, om de stap van mindfulness in het dagelijks leven verder uit te diepen naar Vipassana Nu.