Mirjam Schild

Als kind van twee oorlog- getraumatiseerde ouders ben ik al heel vroeg in contact gekomen met wezenlijke existentiële vragen zoals: waarom bestaan we? Wat is de zin van het bestaan? Waarom leef ik en anderen niet? Hoe kan het dat er zoveel macht over anderen wordt uitgeoefend? Waarom wordt er zoveel geleden? Wat is toch de oorzaak van al dat lijden?

Ik voelde heel intens het lijden van mijn ouders en familie en stond voor mijn gevoel met lege handen.
Vanaf mijn puberteit ben ik op zoek gegaan naar antwoorden op mijn vragen. Via allerlei soorten therapieën en uiteindelijk mijn eigen opleidingen, eerst als maatschappelijk werker en later als Psychotherapeut kwam ik steeds dichter bij de essentie wat lijden nu eigenlijk is.

Halverwege de jaren negentig ben ik voorzichtig met mediteren begonnen. Pas in 2004 toen ik in aanraking kwam met de retraites van Thich Nath Hanh werd ik echt gegrepen door de leringen van de Boeddha. Het was een feest om te ervaren datgene wat ik al jaren intuïtief voelde herkend te zien in een eeuwenoude traditie. Ik kreeg ineens duidelijke tools om mijn ontdekkingsreis naar de oorsprong van het lijden te kunnen vervolgen. Toen ik bovendien in 2006 de opleiding tot Mindfulnesstrainer en later de opleidingen tot compassietrainer en insight dialoog trainer ben gaan volgen verstevigde dat mijn beoefening.

Leraren

Ontzettend dankbaar ben ik voor de vele leraren ( naast de Boeddha) die me op deze weg begeleid hebben. Ik noem er een paar: Frits Koster, Joost van den Heuvel Rijnders, Vivekananda, Stephen en Martine Batchelor, Thich Nhat Hanh, Christina Feldman, Gregory Kramer, Joseph Goldstein, de Dalai Lama, Sylvia Boorstein, Genpo Roshi, Carol Wilson, Ven. U Tejanya, Bikkhu Kumara, Pascal Auclair.

Als mens is het zoeken van verbinding altijd de drijvende factor geweest in mijn leven. Van partnerschap tot moederschap van werknemer, trainer, psychotherapeut, coach en als meditatiebegeleider geloof ik in de enorme kracht van verbinding, als we met elkaar het gebied van de Common Humanity aanraken zijn we in staat om veel lijden op te heffen.

Ruim een jaar geleden werd ik geconfronteerd met een chronische ziekte die veel impact heeft op mijn dagelijkse bestaan. Tijdens de beginfase van mijn ziekte heb ik sterk ervaren hoezeer de reactiviteit van weerstand en verlangen een rol speelt bij het gevoel te lijden. Zelfs de gedachte: ik wil weer gezond zijn ( positief ingestoken) is een gedachte door weerstand gestuurd. ( de situatie zoals hij nu is is niet ok, het moet anders). Dat inzicht bevrijdde me van het gevoel ergens anders te willen/moeten zijn dan dat ik was en mijn lijden te kunnen omarmen. Erkennen wat er is betekent voor mij dan ook dat de ervaring niet anders hoeft te zijn dan zoals het op dit moment zich aan me voordoet.
Dat wil overigens niet zeggen dat ik geen verdriet of boosheid ervaar in mijn dagelijkse leven, ik ben nog lang niet vrij van verlangen en weerstand maar ik leer de weg naar vrijheid steeds beter kennen.

Wat ik belangrijk vind in het begeleiden van retraites:

• Tijdens mijn meditatiebegeleiding leg ik vanzelfsprekend de nadruk op het proces van het ontwikkelen van opmerkzaamheid op weg naar meer bewustwording / bewustzijn van de oorsprong van ons lijden. Daarbij probeer ik zoveel mogelijk de oude boeddhistische zienswijze en leringen te vertalen naar ons huidige hier en nu leven. Vriendelijkheid en compassie vind ik daarbij van essentieel belang. Als we met een strenge, niet mededogende houding oefenen is onze geest vernauwd en is het moeilijk om open en ontvankelijk te blijven voor alle verschijnselen.
• Samatha (kalmte), Metta (vriendelijkheid), Samadhi (concentratie) en Vipassana (inzicht), een hechte vier-eenheid die hand in hand ons ondersteunen in ons proces van het ontwikkelen van inzicht en wijsheid.
• Ik denk dat dit proces van bewustwording aansluit bij onze westerse maatschappij. We hebben eerst een zekere mate van rust, kalmte en ontspanning nodig om ons te kunnen richten en te settelen in onze intentie. Pas daarna kunnen we zonder de strengheid oefenen met concentratie en zal de verdere beoefening van Vipassana veel natuurlijker en gemakkelijker gaan.
• Naast de formele beoefening op ons kussentje, in een retraite of op een stilte- dag ben ik een groot voorstander van het oefenen in het dagelijkse leven. Opmerkzaam zijn als je zit, loopt, eet, eten kookt, in contact bent met de ander, buiten loopt in de natuur etc. etc. Wat doet de geest als reactie op al die contactmomenten met het leven. En de belangrijkste vraag: hoe krijgen we steeds meer inzicht in de krachten van de geest die ons doen lijden en wat kunnen we doen om dat lijden wat te verzachten, te verminderen.
• Ik vind het belangrijk goed zicht te houden op de deelnemers van een retraite, hoe gaat het met ieder van hen? Waar loopt iemand vast? Wat heeft iemand nodig?
• Waar betreft het een “ gewoon” meditatieproces ( tegenkomen van de hindernissen bijvoorbeeld) en waar betreft het een psychologisch proces ( het tegenkomen van huidige/oude patronen en pijnen uit iemands leven/jeugd).
• Grote waarde hecht ik aan Sila de ethische code, juist als meditatiebegeleider is het van belang dat je gedrag helder, open en ethisch zuiver is zodat deelnemers zich veilig en geborgen weten.
• Naast kennis van de Dhamma weef ik door mijn meditatiebegeleiding ook mijn kennis van de psychologie, de neurowetenschappen en de positieve psychologie, allemaal gebieden waarop ik me in de afgelopen decennia heb verdiept en geschoold.

Ik nodig je van harte uit om samen met mij verder te leren op dit mooie pad van inzicht en wijsheid!