Het lijkt zo tegenstrijdig: stil zitten op je kussen, opmerkzaamheid beoefenen en dan beseffen dat de Dhamma uiteindelijk oproept tot actie, heel praktisch is.
Actiegericht? Dat kon ik destijds – toen ik net begon met mediteren – niet zo goed uitleggen aan mijn vader, die mediteren nogal passief vond…
Door de jaren heen, zie ik naar hoeveel actieve keuzes en vrijheid de Dhamma verwijst. En hoe inzet en opmerkzaamheid ons daar heen begeleiden als onafscheidelijk koppel. Aanvankelijk zet je je misschien maximaal in, met al je wilskracht. Soms verzacht die wilskracht als vanzelf, nou ja, vanzelf? Oefenend. En dan is er ruimte voor het ontwikkelen van een innerlijke houding van niet schaden, van respect voor dit moment.
Moeiteloos is dit proces niet. Die moeite brengt ons niet naar het resultaat, zoals we in het dagelijks leven gewend zijn. De moeite brengt ons bij de herkenning en erkenning van verlangen naar resultaat, verlangen om het goed te doen, verlangen naar vrijheid!
Naast zitten met verlangen, kun je er ook over lezen, studeren, reflecteren en uit wisselen met Dhamma vrienden. Heel actief dus.
Er is zoveel te leren. Zoals bijvoorbeeld van Prins Siddharta die op zijn zoektocht naar verlichting vast stelt hoe heilzaam het is om onderscheid te kunnen maken. In het sutta ‘Two kinds of thoughts’ lezen we over hoe hij twee lijstjes aan legde: éen van gedachten die tot stress lijden en een ander lijstje met gedachten die lijden tot het beëindigen van ongemak.
De Boeddha vatte zijn ervaringen samen in een grootse oproep om tot juiste actie over te gaan: het achtvoudig pad. Dit drieluik leert ons onderzoeken in hoeverre we het leven respecteren, welke voetdruk we achter willen laten, welke keuzen je wilt maken!
Relaxed en alert dus. Ik wens het iedereen toe: mediteer, studeer en wissel uit over je ontdekkingen. Een paar tips:
https://dailydhamma.nl/over-mij/
