Katleen Janssens

Als kind al was ik geïntrigeerd door de vraag wat het leven en dit bestaan eigenlijk is. Ik groeide op in een gezin met een Katholieke achtergrond en het Christendom was mijn eerste contact met spiritualiteit. We woonden op het platteland en de natuur was mijn tweede thuis. Ik vond er verwondering, schoonheid, verbinding en troost. Het contact met Oosterse spiritualiteit kwam er via mijn vader die Yoga beoefende. Ik was in eerste instantie nieuwsgierig naar de oefeningen en ben nog steeds dankbaar dat hij me die aanleerde en meenam naar de les. Later verslond ik boeken over Yoga en over het leven Sri Sivananda. Meditatie, die bewuste manier van leven en openhartigheid sprak me enorm aan. Het is een rode draad in mijn leven geworden.

Nieuwsgierigheid naar de aard van de menselijk geest motiveerde mij om psychologie studeren. Het verdriet over de vroegtijdige dood van mijn vader verscherpte de zoektocht naar wie we zijn en wat dit leven inhoudt. Het liet me een wereldreis maken en mensen uit andere culturen ontmoeten. Ik las boeken over allerlei tradities, verdiepte me in filosofie, in meditatie in het Hindoeïsme en in het Tibetaans boeddhisme op zoek naar antwoorden. Terug thuis vond ik inspiratie in het Tibetaans Instituut in België en volgde er verschillende stilte retraites onder begeleiding van lama Karta. In 2005 leerde ik Mindfulness kennen en tijdens een eerste vipassana-retraite had ik het gevoel thuis te komen. Inzichtmeditatie kreeg een vaste plek in mijn leven. Ik integreer mindfulness in mijn werk als therapeut en als coach in bedrijven. Vanuit een honger naar meer volgde ik de Dhammaverdiepingscursus, een Insight Dialogue en een Metta retraite en de Compassietraining. Uit enthousiasme in de beoefening en ontroering van wat het betekent om mens te zijn groeide geleidelijk aan de wens om vipassana retraites mee te mogen begeleiden. Zo ontstond een boeiend leertraject via stages onder begeleiding van Frits Koster en Joost van den Heuvel. Sinds een paar jaren begeleid ik retraites samen met Ank Schravendeel en Joost van den Heuvel.

De Dhamma is voor mij een vaste bron van inspiratie en motivatie in het dagelijks leven. Er is een blijvende verwondering over hoe de ontwikkeling van innerlijke ruimte en mildheid in contact met onszelf en anderen ons in staat stelt om beetje bij beetje meer mens te worden. En over hoe het delen hiervan vreugde brengt! Dipa Ma is een grote inspiratie voor me: ‘Er is geen moment te verliezen. De beoefening is altijd hier en nu.’ Of we nu mediteren, de was opvouwen, in gesprek zijn met elkaar, mails beantwoorden,… elk moment leent zich tot erkennend gewaar zijn en het leven beleven zoals het is. Dat geeft me een enorm gevoel van ruimte en mogelijkheden.

Wat ik belangrijk vind in het begeleiden van retraites

Een veilige oefenplek creëren voor de deelnemers vind ik belangrijk: een plek waar ruimte is voor wat er ook komt, voor wat ook maar wil doorleefd worden zonder dat daar een oordeel wordt op gekleefd. Als begeleider bied ik graag betrouwbaarheid in de vorm van beschikbaarheid en aandachtig open luisteren. Ook wanneer deelnemers het soms moeilijker hebben ga ik met hen op zoek naar wat weer ruimte en helderheid brengt.
Mensen inspireren door het koppelen van de Dhamma aan de persoonlijke ervaringen van deelnemers. Ik vind het fijn om de boeddhistische leer behapbaar te maken zodat inzichten concreet herkenbaar zijn en dieper landen. Af en toe koppel ik daar graag wat neurologische en psychologische weetjes aan als aansluiting bij onze Westerse denkpistes.
Het cultiveren van dankbaarheid, metta en compassie voor het leven zoals het zich ontvouwt loopt voor mij als een rode draad doorheen de beoefening op retraite. Open hart en opmerkzaamheid zijn voor mij onlosmakelijk verbonden en ondersteunen elkaar om tot bloei te komen.
Als de retraite plek het toelaat zorg ik graag voor momenten van verbinding met de natuur: een mooie veilige plek als bron van troost, inspiratie, verbondenheid en gewaar zijn. Ik zie de mens als onderdeel van de natuur, wij zijn natuur, en ons hieraan herinneren werkt helend.
De Dhamma praktisch vertalen naar het leven van elke dag zodat er ook inspiratie ontstaat voor de beoefening in het leven na de retraite. Voor mij is de beoefening thuis en in het dagelijks leven net zo belangrijk als op retraite.
Retraites begeleiden is voor mij ook samen op weg zijn. Als begeleider fungeer ik graag als facilitator van het meditatieproces, we zijn samen dit pad aan het bewandelen. Het invullen van die rol is altijd ook een verdieping van ons beider pad.
Los van het begeleiden blijf ik mezelf heel graag verder verdiepen in de leer en in de beoefening. Ik zorg voor een jaarlijkse retraite voor mezelf en waar mogelijk volg ik verdere opleidingen.