Wereldwijde verbinding – taal en hart

Een blog van Riët Aarsse

Terwijl een aantal van mijn Vipassana.nu collega’s de 90e verjaardag van Dingeman Boot vierden, was ik ondergedompeld in een wereldwijde online Insight Dialogue weekend retraite. Als mede organisator leek het thema ‘Verbinden in een onzekere wereld’ passend. Want een van de dingen die we delen, waar we ook wonen, is dat op zoveel plekken de wereld in brand staat, door conflict, oorlog en dreiging. De wereld veroorzaakt onzekerheid, kwelling, verdriet, pijn, zorgen. Soms te veel om tot ons door te laten dringen of te heftig om te kunnen geloven. We kunnen doen alsof het niet aan de hand is of sluiten ons er van af. Dat werkt misschien even en kan even nuttig zijn, maar toch worden we allemaal op de een of andere manier beïnvloed door de onzekerheden van de wereld.

We proberen ons op de een of andere manier te verhouden tot die soms dreigende ontwikkelingen in de buitenwereld. Hóe we ons er toe verhouden, dat gebeurt in onze innerlijke wereld.  Die innerlijke wereld wordt in het pali ‘loka’ genoemd. Het verwijst naar alle fenomenen die in ons binnenste plaatsvinden en die ons kunnen kwellen en gevangen houden in angst en zorgen. De beoefening van het pad, op het kussen en in het leven,  heeft als vrucht dat ‘loka’ wordt doorzien en overstegen. Dan wordt het ‘lokuttara’ en is er bevrijding. Dan is er kalmte, wijsheid en compassie in de binnenwereld. En dat is ook fijn voor de buitenwereld.

Tijdens de retraite verkenden we de relatie tussen de buitenwereld en binnenwereld op vele manieren en met vele anderen. Er gebeurde iets magisch. Doordat elke sessie in zowel Engels als een andere taal werd begeleid kwamen we in contact met vele talen; Spaans, Frans, Chinees, Hebreeuws, Arabisch, Portugees. We luisterden naar collega-begeleiders die hun moedertaal spraken. Zonder te begrijpen wat er gezegd werd, deinden we mee op hun aandachtige klanken en compassievolle intonatie. Na vele jaren hoorde ik weer de zangerige klanken van Birmees, en in die sessie waren we diep verbonden met de mensen en vrienden die te stellen hebben met de oorlog in Myanmar. In een dhamma-contemplatie sessie in Hebreeuws en Arabisch was er een diep mededogen en gedeeld begrip over het lijden. En zelf begeleidde ik in het Nederlands en Engels over hoe we als bomen in een bos zijn, elke boom uniek terwijl de bomen onder de grond verbonden zijn door een netwerk van mycelium. Sommigen kenden mij alleen als Engels sprekend, nu hoorden ze me mijn moedertaal spreken. Ook daarin gebeurde iets, een oude bekende zei: het was alsof ik een kant van je voor het eerst ontmoette.

Mijmerend over de retraite zie ik een analogie met vipassana-inzichten die gaan over concepten en realiteit. Woorden kunnen de realiteit niet precies weergeven, maar er hoogstens naar wijzen. Zo is het onmogelijk om iemand die nog nooit een aardbei heeft geproefd duidelijk te maken hoe een aardbei smaakt (probeer het maar).

In deze retraite werd ervaren hoe de realiteit van menselijke verbinding geen taal van woorden nodig heeft. De taal van het hart overstijgt de wereld. Het is een oude waarheid die tot leven kwam omdat we de woorden en concepten van een vreemde taal niet hoefden te begrijpen waardoor een innerlijke ruimte vrij kwam. In die ruimte zonder woorden openden onze harten en konden we door niets gehinderd naar ieders waarheid luisteren. Wat een verbinding.

Geweld kent alleen maar verliezers

Een blog van Vipassana.nu d.d. 11.09.24 Het is nu alweer bijna een jaar geleden dat het geweld in het Midden-Oosten op 7 oktober 2023 is opgevlamd met de wrede terreuraanval…

Memento mori, memento vitea

Een blog van Joost van den Heuvel Rijnders Ook afgelopen zomer was ik weer op Vlieland. Een weekje op de Wadden voelt als een retraite. Het liefst loop ik op…

Bosbaden

Een blog van Katleen Janssens Het water valt met bakken uit de lucht terwijl ik een korte mindfulness oefening begeleid onder een afdakje. We zijn met z’n twaalven, nieuwsgierig om…

Zingend mediteren, vaardig en onwetend

Een blog van Ank Schravendeel Ik krijg zangles, ik leer een klassieke Indiase raga zingen. In India, in de hindoeïstische traditie, zijn muziek maken en spiritualiteit nauw met elkaar verbonden.…

Ouder worden

Een blog van Dingeman Boot Kort geleden ben ik 90 jaar geworden. Het is alsof ik er nog aan moet wennen zo oud te zijn. Natuurlijk is het een zegen…

Dukkha … een kleine verkenning

Een blog van Chris Grijns Als we schrikken van de verkiezingsuitslag, ons machteloos voelen bij humanitaire nood, als we helemaal genoeg hebben van het dagelijks nieuws, of ons schuldig voelen…

Verbinden met onze kernwaarden

Een blog van Mirjam Schild en Frits Koster Vanaf 7 oktober heeft de wereld een enorme schok gehad met de geweldsuitbarsting in het Midden-Oosten, waarbij een pijnlijk oud probleem in…

Hoe jezelf te geven aan deze wereld

In het Vipassana Centrum in Groningen organiseren we activiteiten die ingaan op samenleven in deze overgangstijd. Meditatie geeft de mogelijkheid om bewust te zijn van wat er speelt in lichaam…

Op weg … het pad is de verlichting

Een blog van Mirjam Schild Een paar weekenden terug hadden we het voorrecht onze kleindochter van 1,5 jaar twee dagen om ons heen te hebben. We besloten na het avondeten…

Idolen, spirituele inspiratie en chanting

Een blog van Riët Aarsse Als twintiger was ik gegrepen door die diepe lach, haar intense aanwezigheid, rauwe stem  en vrolijke energie op het podium. Ik was fan van Tina…