De blaadjes laten makkelijk los … nu ik nog

Een blog van Mirjam Schild

Net voordat ik naar Israël vlieg voor een bezoek aan mijn broer, loop ik nog even door ons stadspark om de herfst in me op te zuigen. Lopende langs het water, tussen de struiken en onder de bomen, bewegen mijn voeten zich door een bed met vers gevallen bladeren.

Omhoogkijkend naar de oude beuken en eiken word ik verrast door een regen aan blaadjes die langs me heen dwarrelen. Ineens besef ik dat het loslaten van de blaadjes iets fantastisch is. Alleen maar, op deze wijze namelijk, kan er ruimte gemaakt worden voor nieuw leven.

Hoe vaak denken we misschien niet: ‘Ach wat jammer de zomer is voorbij, nu gaan we die herfst met regen en kou weer in.’ Echter, hoe zou het zijn als we de herfst kunnen begroeten vanuit de gedachte dat ieder loslaten, iedere verandering nieuwe mogelijkheden kan bieden?

Zouden we dan anders naar de lege takken kijken? Wellicht kunnen zien hoe de zon de boom verlicht op plaatsen waar hij eerst niet bij kon komen? Zouden we dankbaarheid kunnen ervaren naar de bladeren die de boom in staat hebben gesteld zaden en vruchten te ontwikkelen? Of dankbaar voor de hoeveelheid zuurstof die het aan de omgeving afgegeven heeft?

Een boom laat zijn bladeren los omdat hij anders zou uitdrogen in de winter en in de herfst. Zo kan hij ruimte maken om nieuwe processen inde kiem te ondersteunen. Een wijze boom…

In ons toilet hangt een spreuk: ‘Wat laten de blaadjes makkelijk los, nu ik nog.’ Ik moet altijd een beetje glimlachen want ik herken het van mezelf hoe ik soms moeite heb om sommige dingen los te laten. En dan heb ik het niet over materiele zaken maar veel meer over dingen die te maken hebben met mijn eigen ideeën over hoe iets zou moeten zijn. Of omdat ik het soms lastig vind om processen hun eigen tempo te laten gaan en geduld te hebben met hoe de dingen zich als vanzelf ontvouwen. Bijvoorbeeld het opgroeien van onze kinderen en het vertrouwen hebben dat ze heel goed in staat zijn om hun eigen pad te vinden. Loslaten denk ik dan, ruimte geven …

En zo is het ook met het ontmoeten van andere zienswijzen, ik beschouw mezelf als ruimdenkend en weinig oordelend maar dan ineens is daar iemand op een borrel die toch wel heel erg een andere mening heeft over hoe wij zouden kunnen omgaan met de klimaatcrisis. Ik voel dat ik in een verdedigingsmodus kom, klaar voor de strijd, ik heb een aarde te verdedigen en ben bereid dat te vuur en te zwaard te doen. Gelukkig is opmerkzaamheid dichtbij en zie ik de verkramping in mijn lichaam en in mijn geest.

Loslaten denk ik … ruimte geven, haal de kramp eraf. Luister naar de ander, geef ruimte aan dat wat er nog meer is … En dan: vanuit die ruimte is er weer verbondenheid met die ander. En in die verbondenheid kan ik luisteren, respecteren en de intentie zien van de ander. Ik heb mijn zienswijzen wellicht niet losgelaten, ik heb alleen maar de kramp eromheen laten vieren.

Loslaten is niet laten vallen, loslaten is ruimte geven. En in die ruimte ontstaat zomaar het inzicht dat het slechts de verschijnselen van de geest zijn die mij in hun grip houden.

Loslaten…. niet zozeer die blaadjes maar de ik die de blaadjes vasthoudt.

Geweld kent alleen maar verliezers

Een blog van Vipassana.nu d.d. 11.09.24 Het is nu alweer bijna een jaar geleden dat het geweld in het Midden-Oosten op 7 oktober 2023 is opgevlamd met de wrede terreuraanval…

Memento mori, memento vitea

Een blog van Joost van den Heuvel Rijnders Ook afgelopen zomer was ik weer op Vlieland. Een weekje op de Wadden voelt als een retraite. Het liefst loop ik op…

Bosbaden

Een blog van Katleen Janssens Het water valt met bakken uit de lucht terwijl ik een korte mindfulness oefening begeleid onder een afdakje. We zijn met z’n twaalven, nieuwsgierig om…

Zingend mediteren, vaardig en onwetend

Een blog van Ank Schravendeel Ik krijg zangles, ik leer een klassieke Indiase raga zingen. In India, in de hindoeïstische traditie, zijn muziek maken en spiritualiteit nauw met elkaar verbonden.…

Ouder worden

Een blog van Dingeman Boot Kort geleden ben ik 90 jaar geworden. Het is alsof ik er nog aan moet wennen zo oud te zijn. Natuurlijk is het een zegen…

Wereldwijde verbinding – taal en hart

Een blog van Riët Aarsse Terwijl een aantal van mijn Vipassana.nu collega’s de 90e verjaardag van Dingeman Boot vierden, was ik ondergedompeld in een wereldwijde online Insight Dialogue weekend retraite.…

Dukkha … een kleine verkenning

Een blog van Chris Grijns Als we schrikken van de verkiezingsuitslag, ons machteloos voelen bij humanitaire nood, als we helemaal genoeg hebben van het dagelijks nieuws, of ons schuldig voelen…

Verbinden met onze kernwaarden

Een blog van Mirjam Schild en Frits Koster Vanaf 7 oktober heeft de wereld een enorme schok gehad met de geweldsuitbarsting in het Midden-Oosten, waarbij een pijnlijk oud probleem in…

Hoe jezelf te geven aan deze wereld

In het Vipassana Centrum in Groningen organiseren we activiteiten die ingaan op samenleven in deze overgangstijd. Meditatie geeft de mogelijkheid om bewust te zijn van wat er speelt in lichaam…

Op weg … het pad is de verlichting

Een blog van Mirjam Schild Een paar weekenden terug hadden we het voorrecht onze kleindochter van 1,5 jaar twee dagen om ons heen te hebben. We besloten na het avondeten…