Driedaagse, vierdaagse, vijf- of nogmeerdaagse

Een blog van Riët Aarsse

Met plezier kijk ik naar de beelden van de Vierdaagse die een driedaagse wandeltocht werd. De beelden brengen me terug naar mijn studententijd toen ik met twee vriendinnen, behoorlijk onvoorbereid, de Vierdaagse liep. Het was een prachtig pad en het gevoel van saamhorigheid onder de lopers was groot. De blaren waren te hanteren en afwisselend liepen we te zingen of bemoedigden we elkaar als het nodig was. Nadat ik 100 km in de benen had, zat ik er de derde dag behoorlijk doorheen. Op dat moment haalde een colonne militairen ons met een doortastend tempo in (zij liepen 50 km per dag met bepakking, wij 40 km zonder bepakking). Twee boomhoge jonge mannen zagen blijkbaar iets aan mij, want zonder te spreken pakte elk mij onder een oksel en vervoerden mij een paar honderd meter door de lucht. Dat bleek genoeg om weer hernieuwde energie te voelen en terwijl we grappen makend voortliepen waren zij al in de verte verdwenen. Snellopers en langzaamlopers, we kwamen allemaal bij de finish. Daar stonden onze familieleden enthousiast te zwaaien en ontvingen we onze medailles.

De wandelavonturen doen mij denken aan het op retraite gaan: driedaagse, vierdaagse of meerdaagse. Met andere mediterenden samen op pad in de stilte. Soms gaat het soepel, soms kom je de dag niet door, trekt en duwt er van alles, laat het ongemak, stress en lijden (dukkha) zich zien en wil je het liefste stoppen. Twijfel komt op en je vraagt je af waarom je ooit bedacht had dat het een goed idee was om op retraite te gaan. Waarom we op die momenten doorgaan is interessant om te onderzoeken. Misschien innerlijke voornemens en doorzettingsvermogen. Misschien wijsheid, wetend dat ook dit verandert. En misschien iets van buitenaf. Een stukje chocola, het zien van een collega-mediterende die als uit steen gehouwen zit met een zachte glimlach om de mond (hoewel dat ook verwoestend kan zijn voor onze motivatie), misschien een bemoedigend woord van de begeleider of een blik van verstandhouding met een collega-mediterende die ook onrustig zit te plukken aan zijn kleren of heen en weer zit te schuiven om maar vrij te raken van die vermaledijde pijnen. Soms ontvangen we een glimlach. Wat het ook is. Het kan zo’n verschil maken. Omdat de mind even een ander object van aandacht krijgt en de heilzame kwaliteiten van de geest het even voor het zeggen krijgen. En dan kan het weer stromen, we voelen ons gedragen door anderen, zelfs als we in stilte zijn. De zon breekt door, inzicht dringt zich op en innerlijke vreugde en geluk ontstaan. Totdat dat ook weer verandert. Diepe wijsheid dringt door.

En dan is daar de finish. Geen zichtbare medaille aan het eind. Wel de innerlijk vruchten van vreugde, inzicht, kalmte wellicht, soms levens transformerend. Geen zichtbare medaille, terwijl het innerlijke pad van de stilteretraite vele keren zwaarder kan zijn dan het lopen van de Vierdaagse. En om dat onzichtbare zichtbaar te maken, hierbij hulde aan alle moedige en volhardende mediterenden die deze zomer dwars tegen de stroom zijn ingegaan en een retraitepad van vriendelijkheid en opmerkzaamheid hebben gelopen! Sadhu! Goed gedaan!

Het leven op een hoog in de Pijp

Een blog van Ria Kea Ik woon in een oude stadswijk ”de Pijp” in Amsterdam op 1 hoog. Een huis met 4 verdiepingen en ik heb beneden-en bovenburen. Een huis gebouwd in…

Nieuwe wegen vinden

Een blog van Joost van den Heuvel-Rijnders Bij het verlaten van de supermarkt zie ik twee kinderen staan, een jongen en meisje. Jaartje of tien. Ze verkopen hun oude speelgoed,…

Vrolijker het einde tegemoet

Een blog van Frits Koster Dit voorjaar heb ik via 30NOW een cursus mogen verzorgen over ‘Tien Spirituele Metgezellen’. Hierin hebben we online tien heilzame kwaliteiten verkend, die in de…

Een ‘wake-up call’

Zo werd het genoemd, de invasie van Rusland in Oekraïne. Een wake-up call voor de terreur die een bezeten autocratische president een democratisch land en zijn inwoners kan bezorgen. Vorig…

Oorlog

Er is een afschuwelijke oorlog gaande in Oekraïne! Mijn hart doet enorm veel pijn bij het zien wat daar gebeurt: al dat geweld, al die doden, al die gewonden, al…

Over het lezen van een sutta

Een middellange blog van Chris Grijns Als gepassioneerd beoefenaar zit en loop ik graag in aandacht. Op een gegeven moment komt dan ook de behoefte om te lezen. Om direct…

Het reproductiegetal van vriendelijkheid

Voor de zomer stond ik met de fiets voor een stoplicht te wachten. Na een lange en volle dag werken in het onderwijs stond ik daar, in gedachten verzonken. Toen…

Hoe jezelf te geven aan deze wereld

In het Vipassana Centrum in Groningen organiseren we activiteiten die ingaan op samenleven in deze overgangstijd. Meditatie geeft de mogelijkheid om bewust te zijn van wat er speelt in lichaam…

Alles inclusief? Hoe dan?

Op het moment dat ik deze blog schrijf zijn de Taliban bezig aan hun opmars om Afghanistan te veroveren op de zittende regeringstroepen. Kabul staat op het punt te vallen.…