Het leven op een hoog in de Pijp

Een blog van Ria Kea

Ik woon in een oude stadswijk ”de Pijp” in Amsterdam op 1 hoog. Een huis met 4 verdiepingen en ik heb beneden-en bovenburen. Een huis gebouwd in 1890 met niet al te dikke muren en vloeren. We hebben in ons huis de afspraak om binnenshuis niet met schoenen te lopen zodat we het geluid van voetstappen iets reduceren.

Het is zondagochtend, ik geniet van de ochtendstilte, de stad die nog slaapt. Het tjirpen van de vogels, het zonlicht dat naar binnen valt. Langzamerhand ontwaakt de stad en ook mijn bovenburen. Ik ben mij bewust van het geschuifel boven mijn hoofd en de leefgeluiden van de kraan die loopt, de gordijnen die geopend worden.

Totdat deze leefgeluiden verstoord worden door harde voetstappen, kennelijk heeft de buurman besloten schoenen aan te doen. Na een poosje merk ik dat de gedachte opkomt dat hij zich niet aan onze afspraak houdt. Ik raak geïrriteerd en teleurgesteld.

Mijn neiging om te reageren met een berichtje laat ik voor wat het is en ik besluit even af te wachten. Misschien is hij van plan straks weg te gaan en moet hij nog het een en ander doen….

Ik ervaar machteloosheid, weet niet wat te doen en hoe te reageren deze keer. Ik wil geen burenruzie, ik wil geen zoveelste keer belofte horen dat zij hun best doen en dan er toch niet aan voldoen. Ik zie de vele keren dat het ook zo ging voor me. Zo gaat het, zo is het nu, dit is er. Ik voel angst om niet gehoord te worden, niet gezien te worden, verdriet. 

En dan opeens zie ik: dit is niet van Mij. Een zachtheid maakt plaats. In voel de knoop in mijn borst, de spanning wegvloeien, er ontstaat ruimte en vreugde. Ik voel compassie voor mijn buurman en mijn reacties.

Zo heb ik in het verleden gereageerd. Het zien hoe dit zich ontvouwt en het gevoel van bevrijding geeft mij weer opnieuw de richting hoe verder te gaan.

Aardbeving Myanmar – we kunnen helpen

Ongetwijfeld heb je gezien hoe een enorme aardbeving het hart van boeddhistische Myanmar (Birma) heeft geraakt. Het bekende heuvelgebied Sagaing Hills, waar honderden kloosters, en Dhamma-opleidingsinstituten zijn gevestigd, is zwaar…

Leven in een grillige wereld

Een blog van Frits Koster Er vinden momenteel veel ingrijpende veranderingen plaats in de wereld en door de sociale media worden we daar steeds op gewezen. Denk bijvoorbeeld aan de…

De geest laten opbloeien

Een blog van Ank Schravendeel Als ik ’s morgens wakker word, hoor ik mijn denkmotor aanslaan. Gedachten die op zaken vooruit lopen, wat er gepland staat voor die dag komt…

Terugblik Ecofest ‘Duizend Groene Handen’

Een blog van Chris Grijns Het is alweer enige tijd geleden, toch deel ik nog graag iets over het Ecofest zondag 8 december j.l. – vol workshops en ontmoetingen in…

Ceremoniële tijden

Een blog van Riët Aarsse Een oude herinnering is opeens vers in mijn mind. Mijn moeder zit achter de piano en speelt met grote blijheid een sinterklaasliedje. Wij kinderen zingen…

Geweld kent alleen maar verliezers

Een blog van Vipassana.nu d.d. 11.09.24 Het is nu alweer bijna een jaar geleden dat het geweld in het Midden-Oosten op 7 oktober 2023 is opgevlamd met de wrede terreuraanval…

Memento mori, memento vitea

Een blog van Joost van den Heuvel Rijnders Ook afgelopen zomer was ik weer op Vlieland. Een weekje op de Wadden voelt als een retraite. Het liefst loop ik op…

Bosbaden

Een blog van Katleen Janssens Het water valt met bakken uit de lucht terwijl ik een korte mindfulness oefening begeleid onder een afdakje. We zijn met z’n twaalven, nieuwsgierig om…

Zingend mediteren, vaardig en onwetend

Een blog van Ank Schravendeel Ik krijg zangles, ik leer een klassieke Indiase raga zingen. In India, in de hindoeïstische traditie, zijn muziek maken en spiritualiteit nauw met elkaar verbonden.…

Ouder worden

Een blog van Dingeman Boot Kort geleden ben ik 90 jaar geworden. Het is alsof ik er nog aan moet wennen zo oud te zijn. Natuurlijk is het een zegen…