Kleine stap, grote verwondering

Het is de zevende dag van een self-retreat. De vanzelfsprekendheid van het zitten en lopen. We kunnen de hele dag buiten mediteren; de natuur als meditatietempel, vol verassingen. De veranderlijkheid is alom aanwezig en de zaken in de hand houden is niet aan de orde. De bomen ruiken fris na al die weken hitte en vannacht heeft het voor het eerst geregend; een geschenk.

De natuur heeft zo haar wetmatigheden waar ik me op af mag stemmen;  s’ morgens vroeg te koud, in de middag te heet. De pasta  en de rijst vergeten en uitgerekend deze week hebben mijn buren  vier kleuters te logeren. Daar lijkt aanvankelijk  geen meditatietechniek tegen opgewassen. Ook zij gaan weer weg.

De natuur geeft ook ruimte, stilte,  besef van verbinding, verwondering, eenvoud. Het leven lijkt gewoon gemakkelijker. Niet voor niets zoeken monniken en nonnen in alle tradities, al eeuwenlang de natuur op als toevluchtsoord om te mediteren.

Ik doe loopmeditatie op mijn vertrouwde baantje achter de caravan. Het is vroeg in de ochtend en nog  stil in het bos. Is er nou al weer die weerstand, waarom doe ik dit eigenlijk, wat heeft dit voor zin, laat die  die drie kwartier voorbij zijn!? De Boeddha sprak over Mara. Verveling, gespannenheid in mijn lichaam, dit kan toch niet na zoveel jaren beoefening!  Ik herken de saboteurs, ben opmerkzaam op de lichaamssensaties. Ik voel de kracht van de intentie; misschien wat meer opmerkzaam zijn en gewoon doorgaan.

En dan uit het niets komt dat woord op: OVERGAVE. Lopen is een oefening tot overgave. Ik merk op hoe de spanning verdwijnt, het wordt ruimer, lichter in mezelf, weg zijn de oordelen. Loslaten voltrekt zich gewoon en ik zie dat het gebeurt. Mezelf kunnen toevertrouwen aan de eenvoud van deze ene voetstap, deze beweging in dit moment. Vrij van de innerlijke verhalen. Verwondering over wat zich nu voltrekt, en ook weer verdwijnt. Een pareltje. Ik pluk er de vruchten van bij al die klusjes die gedaan moeten worden in het dagelijkse leven.

Blijf op de hoogte van het laatste nieuws

Meer artikelen van Marij

Lees ook de andere artikelen op Vipassana.nu.

Geweld kent alleen maar verliezers

Een blog van Vipassana.nu d.d. 11.09.24 Het is nu alweer bijna een jaar geleden dat het geweld in het Midden-Oosten op 7 oktober 2023 is opgevlamd met de wrede terreuraanval…

Memento mori, memento vitea

Een blog van Joost van den Heuvel Rijnders Ook afgelopen zomer was ik weer op Vlieland. Een weekje op de Wadden voelt als een retraite. Het liefst loop ik op…

Bosbaden

Een blog van Katleen Janssens Het water valt met bakken uit de lucht terwijl ik een korte mindfulness oefening begeleid onder een afdakje. We zijn met z’n twaalven, nieuwsgierig om…

Zingend mediteren, vaardig en onwetend

Een blog van Ank Schravendeel Ik krijg zangles, ik leer een klassieke Indiase raga zingen. In India, in de hindoeïstische traditie, zijn muziek maken en spiritualiteit nauw met elkaar verbonden.…

Ouder worden

Een blog van Dingeman Boot Kort geleden ben ik 90 jaar geworden. Het is alsof ik er nog aan moet wennen zo oud te zijn. Natuurlijk is het een zegen…

Wereldwijde verbinding – taal en hart

Een blog van Riët Aarsse Terwijl een aantal van mijn Vipassana.nu collega’s de 90e verjaardag van Dingeman Boot vierden, was ik ondergedompeld in een wereldwijde online Insight Dialogue weekend retraite.…

Dukkha … een kleine verkenning

Een blog van Chris Grijns Als we schrikken van de verkiezingsuitslag, ons machteloos voelen bij humanitaire nood, als we helemaal genoeg hebben van het dagelijks nieuws, of ons schuldig voelen…

Verbinden met onze kernwaarden

Een blog van Mirjam Schild en Frits Koster Vanaf 7 oktober heeft de wereld een enorme schok gehad met de geweldsuitbarsting in het Midden-Oosten, waarbij een pijnlijk oud probleem in…

Hoe jezelf te geven aan deze wereld

In het Vipassana Centrum in Groningen organiseren we activiteiten die ingaan op samenleven in deze overgangstijd. Meditatie geeft de mogelijkheid om bewust te zijn van wat er speelt in lichaam…

Op weg … het pad is de verlichting

Een blog van Mirjam Schild Een paar weekenden terug hadden we het voorrecht onze kleindochter van 1,5 jaar twee dagen om ons heen te hebben. We besloten na het avondeten…

De Retraite Begeleiders