Kleine stap, grote verwondering

Het is de zevende dag van een self-retreat. De vanzelfsprekendheid van het zitten en lopen. We kunnen de hele dag buiten mediteren; de natuur als meditatietempel, vol verassingen. De veranderlijkheid is alom aanwezig en de zaken in de hand houden is niet aan de orde. De bomen ruiken fris na al die weken hitte en vannacht heeft het voor het eerst geregend; een geschenk.

De natuur heeft zo haar wetmatigheden waar ik me op af mag stemmen;  s’ morgens vroeg te koud, in de middag te heet. De pasta  en de rijst vergeten en uitgerekend deze week hebben mijn buren  vier kleuters te logeren. Daar lijkt aanvankelijk  geen meditatietechniek tegen opgewassen. Ook zij gaan weer weg.

De natuur geeft ook ruimte, stilte,  besef van verbinding, verwondering, eenvoud. Het leven lijkt gewoon gemakkelijker. Niet voor niets zoeken monniken en nonnen in alle tradities, al eeuwenlang de natuur op als toevluchtsoord om te mediteren.

Ik doe loopmeditatie op mijn vertrouwde baantje achter de caravan. Het is vroeg in de ochtend en nog  stil in het bos. Is er nou al weer die weerstand, waarom doe ik dit eigenlijk, wat heeft dit voor zin, laat die  die drie kwartier voorbij zijn!? De Boeddha sprak over Mara. Verveling, gespannenheid in mijn lichaam, dit kan toch niet na zoveel jaren beoefening!  Ik herken de saboteurs, ben opmerkzaam op de lichaamssensaties. Ik voel de kracht van de intentie; misschien wat meer opmerkzaam zijn en gewoon doorgaan.

En dan uit het niets komt dat woord op: OVERGAVE. Lopen is een oefening tot overgave. Ik merk op hoe de spanning verdwijnt, het wordt ruimer, lichter in mezelf, weg zijn de oordelen. Loslaten voltrekt zich gewoon en ik zie dat het gebeurt. Mezelf kunnen toevertrouwen aan de eenvoud van deze ene voetstap, deze beweging in dit moment. Vrij van de innerlijke verhalen. Verwondering over wat zich nu voltrekt, en ook weer verdwijnt. Een pareltje. Ik pluk er de vruchten van bij al die klusjes die gedaan moeten worden in het dagelijkse leven.

Blijf op de hoogte van het laatste nieuws

Meer artikelen van Marij

Lees ook de andere artikelen op Vipassana.nu.

Op weg … het pad is de verlichting

Een blog van Mirjam Schild Een paar weekenden terug hadden we het voorrecht onze kleindochter van 1,5 jaar twee dagen om ons heen te hebben. We besloten na het avondeten…

Idolen, spirituele inspiratie en chanting

Een blog van Riët Aarsse Als twintiger was ik gegrepen door die diepe lach, haar intense aanwezigheid, rauwe stem  en vrolijke energie op het podium. Ik was fan van Tina…

Het leven op een hoog in de Pijp

Een blog van Ria Kea Ik woon in een oude stadswijk ”de Pijp” in Amsterdam op 1 hoog. Een huis met 4 verdiepingen en ik heb beneden-en bovenburen. Een huis gebouwd in…

Nieuwe wegen vinden

Een blog van Joost van den Heuvel-Rijnders Bij het verlaten van de supermarkt zie ik twee kinderen staan, een jongen en meisje. Jaartje of tien. Ze verkopen hun oude speelgoed,…

Driedaagse, vierdaagse, vijf- of nogmeerdaagse

Een blog van Riët Aarsse Met plezier kijk ik naar de beelden van de Vierdaagse die een driedaagse wandeltocht werd. De beelden brengen me terug naar mijn studententijd toen ik…

Vrolijker het einde tegemoet

Een blog van Frits Koster Dit voorjaar heb ik via 30NOW een cursus mogen verzorgen over ‘Tien Spirituele Metgezellen’. Hierin hebben we online tien heilzame kwaliteiten verkend, die in de…

Een ‘wake-up call’

Zo werd het genoemd, de invasie van Rusland in Oekraïne. Een wake-up call voor de terreur die een bezeten autocratische president een democratisch land en zijn inwoners kan bezorgen. Vorig…

Oorlog

Er is een afschuwelijke oorlog gaande in Oekraïne! Mijn hart doet enorm veel pijn bij het zien wat daar gebeurt: al dat geweld, al die doden, al die gewonden, al…

Over het lezen van een sutta

Een middellange blog van Chris Grijns Als gepassioneerd beoefenaar zit en loop ik graag in aandacht. Op een gegeven moment komt dan ook de behoefte om te lezen. Om direct…