Er is een afschuwelijke oorlog gaande in Oekraïne! Mijn hart doet enorm veel pijn bij het zien wat daar gebeurt: al dat geweld, al die doden, al die gewonden, al die vluchtelingen, al die pijn en al dat lijden. Zoals ik graag met de mensen om me heen in vrede wil leven, zo willen de mensen in Oekraïne ook graag in vrede leven. Wie wil deze oorlog? Toch niemand! Ik mag aannemen, de meerderheid van het Russische volk ook niet. Het is hoofdzakelijk Poetin en in zijn kielzog een groep aanhangers of misschien hielenlikkers die verantwoordelijk zijn voor de huidige situatie.

Wat mij bezig houdt is de vraag hoe ik me als boeddhist dient te verhouden tot deze situatie. Wat ons steeds weer parten speelt in onze meditatie, maar ook in ons dagelijks leven – zo lang we nog niet verlicht zijn – is onze reactiviteit. We hebben de neiging ons leven te sturen en vinden dat een heleboel dingen anders zouden moeten dan hoe het leven zich ontvouwt. We verzetten ons regelmatig tegen de werkelijkheid. Kortom we hebben vele malen ruzie en conflicten met hetgeen wat het leven ons biedt. We hebben dan te maken met onze reactiviteit en dat schept dukkha (allerlei vormen van pijn en lijden). Naarmate we langer mediteren en meer kunnen komen tot loslaten, komen we tot meer vrede in ons bestaan en daarmee ook vrede met het pijnlijke deel.

Ik weet hoe belangrijk het is vrede te hebben met wat er is en waar je niets aan kunt veranderen. Daarom houdt deze oorlog mij zo bezig want ik voel me verbonden met de mensen daar en voel ook de pijn die deze mensen moeten ondergaan. Ik wil eerlijk zeggen dat ik nog geen vrede heb met de huidige situatie daar. De uitdaging om te komen tot vrede houdt me wel bezig!

Wat ik wel kan doen is liefdevolle wensen naar de mensen daar sturen en, voor zover het mij mogelijk is, deze mensen (denk aan de vele vluchtelingen) materieel steunen.

En Poetin, moeten we die ook liefdevolle wensen sturen omdat hij het wellicht het meeste nodig heeft? Doe het maar, maar ik ben er nog niet aan toe! Hopelijk komt dat nog. Wat ik wel zeker weet is hoe belangrijk het is om zelf richting jezelf en richting alle mensen – ja alle levende wezens – liefde en mededogen te kunnen uitstralen! En dat ik zo zelf op deze manier kan meewerken aan het stichten van vrede.