Een blog van Mirjam Schild

Een paar weekenden terug hadden we het voorrecht onze kleindochter van 1,5 jaar twee dagen om ons heen te hebben. We besloten na het avondeten nog een klein wandelingetje te maken naar de rivier. Leuk, dachten we dan kan ze nog even het water zien. Ons huis ligt er een kleine honderd meter vandaan dus het doel zou snel bereikt zijn, zelfs voor de kleine dreumesvoetjes.

Wat wij met onze doelgerichte grote mensen hersenen niet hadden voorzien was dat de straat waar we doorheen moesten om bij de rivier te komen voor de kleine nieuwsgierige, onderzoekende dreumes vele malen interessanter was dan het 90 meter verderop liggende doel.

Plassen, blaadjes, steentjes, stoepranden (wow wat zijn die hoog!) auto’s, fietsen, en deuren, ja deuren in alle soorten en maten, trokken haar aandacht en we werden getrakteerd op commentaar “Owww, die, die, en …”, altijd samengaand met een uitstrekkende hand naar ons en een lachend en genietend snoetje. De straat was haar weg en daarin was meer dan voldoende te ontdekken.

Zo kunnen we ons meditatie pad ook beschouwen. De beoefening van aandacht wordt door de Boeddha het directe pad naar bevrijding genoemd. Hij geeft ook in vele van zijn leerredes hele duidelijke en inspirerende aanwijzingen hoe dat pad te bewandelen en vooral hoe het te zien als een pad om te oefenen. En op dat pad ontdek je honderden dingen en doe je evenzovele inzichten op om uiteindelijk het doel van bevrijding te kunnen bereiken.

Het vreugdevolle is dat we ons niet hoeven te haasten naar ons doel, de kans is groot namelijk dat we onderweg op ons pad naar dat doel allerlei dingen tegenkomen die interessant zijn en inzichten geven. De obstakels (hee de dingen lopen anders dan ik had gewild, wat leert me dat?) of de ervaringen die ons bewustzijn en inzicht in dit leven vergroten en waarvan we kunnen leren – “Wow stoepranden zijn echt hoog voor mijn 1,5-jarig kleine benen”; “Als je in een plas stapt dan word je nat en komen er allemaal rimpelingen…”; of: “Als ik een handje vraag dan voel ik me veilig”. Misschien juist daarom zorgt het pad wel voor verlichting en niet zozeer het doel waarnaar we op weg zijn.

Het bijzondere is dat inzichten en kleine vreugdevolle momenten van bevrijding meestal ontstaan als we niet te veel bezig zijn met het doel ‘iets’ willen bereiken maar wel de intentie hebben in zoveel mogelijk momenten met onze aandacht aanwezig te zijn.

Je zult zeker de momenten van onverwachte inzichten herkennen als je meditatie of leven in aandacht beoefent. Een moment waarop je niet van tevoren bedacht had; als ik dit ga doen dan krijg ik vast een giga-inzicht of raak ik in een klap bevrijd of verlicht. Nee, het zijn juist de momenten van gewone alledaagse bezigheden, groente snijden, het water langs je huid voelen stromen, het zien van de vergankelijkheid in de beweging van de wolken, In contact komen met leegte als je in de stilte van de vroege dag stapt, een vriendelijke handeling naar de ander waardoor je ervaart hoe verbonden we zijn.

Persoonlijk ben ik niet bezig met een groot doel te willen bereiken, ik voel me vreugdevol en diep verbonden met het pad van aandacht waarop ik loop. De vele momenten van ontspanning, inzichten en opgedane wijsheid en de kleine niet-lijden momenten geven me alle vertrouwen dat dit pad nog voldoende in zich herbergt om deze weg met nieuwsgierigheid en openheid verder op te wandelen.

En de rivier? Die stroomt wel en we zullen daar ook zeker aankomen als het de tijd daarvoor is ….