Overzicht en verbinding

Een blog van Ank Schravendeel

Sinds 2018 ben ik betrokken als docent bij de Dhamma Verdiepings Cursus (DVC). We werven nu voor de 11e groep nieuwe deelnemers. Vanuit mijn optiek als docent: wat is de waarde van de DVC?

Dhamma verdieping: dat gaat over studeren. In de theorie die in die twee jaar aan bod komt, is er de mogelijkheid om overzicht te geven. Voor retraites maak ik ook lezingen over de Dhamma. In de DVC is er de gelegenheid om de samenhang van de verschillende onderwerpen te laten zien. Hetzelfde onderwerp, bijvoorbeeld deugdzaamheid (Pali: sīla) komt drie keer aan bod. Dat geeft de mogelijkheid om de groei van zo’n onderwerp te faciliteren. Eerst gaat het om de begrippen: sīla, waar gaat dat over? Dan volgt onderzoek: hoe doe ik dat, hoe herken ik dat in mijn eigen ervaring? En tot slot: hoe wordt dat een bewuste keuze, hoe raakt sīla geïntegreerd in mijn leven? Het feit dat de DVC twee jaar duurt biedt de mogelijkheid om te ontwikkelen.

De onderlinge contacten zijn wezenlijk om te kunnen leren. Je kunt leren als het veilig is. Je mag zeggen wat jij weet en herkent, je mag vragen wat je niet weet. “Hier zitten 35 schatkistjes, die vanuit hun optiek een bijdrage geven” Je leert van elkaar, waar je in gezichtspunt overeenkomt, en waarin je verschilt. Een uitspraak van de Dalai Lama: “voor zover ik het heb ervaren en begrepen, kan ik er dit over zeggen…” Het is enorm verbindend om van elkaar te leren.

De DVC biedt ook mij als docent de gelegenheid om te studeren. Om me te blijven verdiepen in de teksten. Het onderwerp dat aan de orde is licht op, werkt als een spiegel: dat kom ik dan in het dagelijks leven ook meer tegen. Dat werkt voor de deelnemers natuurlijk ook zo, ik ben er alleen wat eerder aan begonnen.

We noemden aan de huidige deelnemers, dat de werving voor de volgende ploeg weer van start gaat. Dat leverde het aanbod op: “Ze mogen mij wel bellen hoor, over wat het betekent om de DVC te doen”. Mocht je overwegen om de DVC te doen, hier vind je meer informatie. Van harte welkom.

Geëngageerd boeddhisme

Een blog van Frits Koster Sinds het staakt-het-vuren 10 oktober j.l. krijgt de situatie in Gaza minder aandacht in de media. Toch zijn er verontrustende publicaties te noemen, zoals het…

Medemenselijkheid op het Malieveld

Een blog van Joost van den Heuvel Rijnders Op zondag 18 mei reisde ik met de trein van Enschede naar Den Haag om deel te nemen aan een protest dat…

Omgaan met het lijden van anderen

Een blog van Mirjam Schild Kunnen we omgaan met het lijden van de ander? Laatst vroeg een goede vriendin mij waarom ik niet meteen ging rusten als ik moe was, ze…

Aardbeving Myanmar – we kunnen helpen

Ongetwijfeld heb je gezien hoe een enorme aardbeving het hart van boeddhistische Myanmar (Birma) heeft geraakt. Het bekende heuvelgebied Sagaing Hills, waar honderden kloosters, en Dhamma-opleidingsinstituten zijn gevestigd, is zwaar…

Leven in een grillige wereld

Een blog van Frits Koster Er vinden momenteel veel ingrijpende veranderingen plaats in de wereld en door de sociale media worden we daar steeds op gewezen. Denk bijvoorbeeld aan de…

De geest laten opbloeien

Een blog van Ank Schravendeel Als ik ’s morgens wakker word, hoor ik mijn denkmotor aanslaan. Gedachten die op zaken vooruit lopen, wat er gepland staat voor die dag komt…

Terugblik Ecofest ‘Duizend Groene Handen’

Een blog van Chris Grijns Het is alweer enige tijd geleden, toch deel ik nog graag iets over het Ecofest zondag 8 december j.l. – vol workshops en ontmoetingen in…

Ceremoniële tijden

Een blog van Riët Aarsse Een oude herinnering is opeens vers in mijn mind. Mijn moeder zit achter de piano en speelt met grote blijheid een sinterklaasliedje. Wij kinderen zingen…

Geweld kent alleen maar verliezers

Een blog van Vipassana.nu d.d. 11.09.24 Het is nu alweer bijna een jaar geleden dat het geweld in het Midden-Oosten op 7 oktober 2023 is opgevlamd met de wrede terreuraanval…

Memento mori, memento vitea

Een blog van Joost van den Heuvel Rijnders Ook afgelopen zomer was ik weer op Vlieland. Een weekje op de Wadden voelt als een retraite. Het liefst loop ik op…