Een ‘wake-up call’

Zo werd het genoemd, de invasie van Rusland in Oekraïne. Een wake-up call voor de terreur die een bezeten autocratische president een democratisch land en zijn inwoners kan bezorgen. Vorig jaar op 1 februari was er een soortgelijke wake-up call voor de terreur die een bezeten macht- en geldbeluste generaal op zijn eigen democratie-lievend volk ging uitoefenen (Myanmar). Er zijn meer voorbeelden natuurlijk. De wereldgeschiedenis is er een aaneenschakeling van. Maar dat werden niet wake-up calls genoemd.

Zo verschillend van hoe wij als beoefenaren kijken naar wat een wake-up call is. Dat moment van inzicht dat we ons realiseren dat we onze aandacht of intenties wellicht anders moeten gaan richten. We hebben allemaal wake-up calls gehad. Vaak zijn die ontstaan op momenten in ons leven dat zich moeilijkheden voordeden. Dat we er achter kwamen dat we ons best deden maar dat onze inzet niet leidde naar wat we wilden: gelukkig zijn, rust, vertrouwen, harmonie. We zochten het op een verkeerde plek. Buiten ons.

Voor mij is de wake-up call die zich nu voordoet het wakker worden aan diepgevoelde compassie en medeleven voor de mensen en dieren uit Oekraïne die de oorlog zo ongewild over zich heen krijgen. Ook een wake-up aan de onderlinge verbondenheid, de uiting daarvan in genereuze hulp die we allemaal bieden en die we zien vanuit vele harten. De eensgezindheid in de hulp ontroert mij.

Een wake-up van het hart, de generositeit die laat zien wat werkelijk van belang is. De verbinding die verbindt. De taal van het hart is waar en wijs. ‘The world can be heartbreaking, let it break open our hearts to wisdom and compassion’, zoals eerwaarde Viranani het zo mooi zei.

Geef!

Geweld kent alleen maar verliezers

Een blog van Vipassana.nu d.d. 11.09.24 Het is nu alweer bijna een jaar geleden dat het geweld in het Midden-Oosten op 7 oktober 2023 is opgevlamd met de wrede terreuraanval…

Memento mori, memento vitea

Een blog van Joost van den Heuvel Rijnders Ook afgelopen zomer was ik weer op Vlieland. Een weekje op de Wadden voelt als een retraite. Het liefst loop ik op…

Bosbaden

Een blog van Katleen Janssens Het water valt met bakken uit de lucht terwijl ik een korte mindfulness oefening begeleid onder een afdakje. We zijn met z’n twaalven, nieuwsgierig om…

Zingend mediteren, vaardig en onwetend

Een blog van Ank Schravendeel Ik krijg zangles, ik leer een klassieke Indiase raga zingen. In India, in de hindoeïstische traditie, zijn muziek maken en spiritualiteit nauw met elkaar verbonden.…

Ouder worden

Een blog van Dingeman Boot Kort geleden ben ik 90 jaar geworden. Het is alsof ik er nog aan moet wennen zo oud te zijn. Natuurlijk is het een zegen…

Wereldwijde verbinding – taal en hart

Een blog van Riët Aarsse Terwijl een aantal van mijn Vipassana.nu collega’s de 90e verjaardag van Dingeman Boot vierden, was ik ondergedompeld in een wereldwijde online Insight Dialogue weekend retraite.…

Dukkha … een kleine verkenning

Een blog van Chris Grijns Als we schrikken van de verkiezingsuitslag, ons machteloos voelen bij humanitaire nood, als we helemaal genoeg hebben van het dagelijks nieuws, of ons schuldig voelen…

Verbinden met onze kernwaarden

Een blog van Mirjam Schild en Frits Koster Vanaf 7 oktober heeft de wereld een enorme schok gehad met de geweldsuitbarsting in het Midden-Oosten, waarbij een pijnlijk oud probleem in…

Hoe jezelf te geven aan deze wereld

In het Vipassana Centrum in Groningen organiseren we activiteiten die ingaan op samenleven in deze overgangstijd. Meditatie geeft de mogelijkheid om bewust te zijn van wat er speelt in lichaam…

Op weg … het pad is de verlichting

Een blog van Mirjam Schild Een paar weekenden terug hadden we het voorrecht onze kleindochter van 1,5 jaar twee dagen om ons heen te hebben. We besloten na het avondeten…